you never walk alone

Wat is mooier dan een prachtig ogend verassend gerecht met fantastische smaken?
Wat is mooier dan een gerecht met passie, nieuwe texturen?
Eindelijk weet ik het antwoord. Niet dat ik het eigenlijk niet wist, onbewust wel. Maar soms komt iets maar langzaam naar boven drijven.
Ik heb altijd het idee gehad schizofreen te zijn. Nu kunt U denke
n waar gaat dit verhaal heen?
Lees nog even verder en het wordt duidelijker.

Ik hou namelijk van eten, van mooi eten van spannende combinaties, van nieuwe smaken. Maar toch heb ik me vaak leeg gevoeld na een prachtig diner ergens in een restaurant. Kunst op je bord, mooie smaken, super attente bediening , maken voor mij  geen prijswinnend gerecht.  Ik wil namelijk niet alleen gevuld worden, maar ook gevoed!. Voeding blijft natuurlijk de bron van je energie, is de motor van je lichaam.

Op mijn zoektocht naar andere invalshoeken van eten ben ik veel mooie initiatieven en filosofieën tegen gekomen. Van vegetariër naar veganist, van macrobioot tot yogi, van rawfoodie tot leven van het licht. Bij allen heb ik wat gevonden, maar miste ik ook iets. Want hoe voedzaam en lekker een bordje linzen ook mogen zijn,  het knaagde aan me: MAG HET WAT SPANNENDER?

Waarom kan gastronomisch plezier niet samen gaan met gezondheid, duurzaamheid? Ik bleef vaak alleen met deze vraag.

En nu dit weekend knalde het los in Milaan: The vegatarian change.  Koks van heel Europa kwamen bijeen in  Milaan om onder leiding van Pietro Leemann, eigenaar van het enige vegetarische sterrenrestaurant van Europa twee plantaardige gerechten – een voorgerecht en een nagerecht – te bereiden met louter lokale ingrediënten. De zeer indrukwekkende jury beoordeelden niet alleen op smaak en presentatie, maar ook op duurzaamheid en voedingswaarde. In de jury Pietro Leemann van restaurant joia,; schrijver over voeding en gezondheid Marco Bianchi; duurzaamheids expert Lorenzo Sonognini; opinion leader in the catering industry Davide Paolini;  and Luca Sacchi, a non-vegetarian multi-starred chef en de maestro van de Italiaanse keuken Gualtiero Marchesi

 

Wat een uitdaging! Want zoals in mijn vorige blog aangeven: louter Hollandse producten, betekent ook geen zout, geen suiker, geen olijfolie geen soja geen specerijen geen citrus en in de regelementen stond: geen ui en knoflook om maar wat te noemen.

And I loved it, want juist deze uitdaging maakt dat je op zoek gaat, dat je je kennis aanspreekt, je creativiteit, dat je nieuwe wegen inslaat, nieuwe producten leert kennen, nieuwe producenten.

En juist daarmee heb ik indruk gemaakt op de jury:

Een stukje uit de juryrapport:

“Als voorgerecht zette Femke een kleurrijk gerecht : lava van voorjaarsgroentes voor. De marinades waarin een deel van de groente bereid waren, onder andere op basis van duindoorn en kombucha, vond de jury sensationeel. Femke werd geprezen om de beheersing van haar technieken en het creatieve gebruik daarvan. Ook het gebruik van louter Nederlandse biologische ingrediënten werd gewaardeerd.  In het hoofdgerecht sprongen vooral de tempeh van Nederlandse peulvruchten en de zeewiercrackers in het oog. Verder was de jury lovend over Femke’s kennis van haar leveranciers: van alle grondstoffen kent ze de niet alleen de telers, maar ook de productiewijze en de impact ervan op het milieu. Ook de kennis over voeding en gezondheid  maakte indruk.”

Dus nu weet ik het antwoord op mijn eerste vragen: Wat is mooier dan een prachtig ogend gerecht met fantastische smaken: een prachtige ogend gerecht met fantastische smaken, voedingswaarden en respect voor milieu en dier en mens op je bord.

Ik had al gewonnen, toen ik geselecteerd werd om in Milaan te mogen koken. Tussen al deze sterrenkoks te staan met echte visie, met echt prachtig eten, deze koplopers in de nieuwe gastronomische stroming. En wat hebben ze me geïnspireerd!

De kroning beloning en herkenning en erkenning was mijn gehele onverwachte tweede prijs!

Hier spreekt een geheeld mens en ik kan nu echt zeggen: you never walk alone